เป็นเรื่องราวที่น่าชื่นชมเป็นอย่างมากเมื่อมีผู้ใช้ เฟชบุ๊กท่านหนึ่งได้เผยเรื่องราวเกี่ยวกับคุณหมอที่ป่วยน้ำเข้าน้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาล แต่เมื่อมีพยาบาลโทรมาบอกว่ามีเคสผ่าตัด คุณหมอท่านนี้รีบถอดสายน้ำเกลือ และรีบไป ดูเคสผ่าตัดทันที โดยระบุเรื่องราวว่า 
เมื่อคุณหมอป่วยด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบถอดสายน้ำเกลือคาเข็มฉีดยาไปผ่าตัดแพทย์ บุคลากรทางการแพทย์ ก็เจ็บป่วยได้เหมือนประชาชนทั่วไป หลายๆคนเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มาแล้วเหตุเกิดเมื่อเช้านี้เมื่อมีคุณพยาบาลห้องผ่าตัดโทรศัพท์ไปรายงานคุณหมอผู้เชี่ยวชาญด้านหู คอ จมูก ของโรงพยาบาลซึ่งมีอยู่เพียงคนเดียว ว่าเคสที่คุณหมอเซ็ทผ่าตัดไว้ 3 ราย ห้องผ่าตัดพร้อมแล้ว ทีมวิสัญญีได้ไปเยี่ยมผู้ป่วยตั้งแต่เมื่อวาน ผู้ป่วยงดอาหารเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อคืน รับผู้ป่วยมารอไว้แล้วหน้าห้องผ่าตัด แต่หารู้ไม่ว่าคุณหมอนอนให้น้ำเกลือ ต้องฉีดยาฆ่าเชื้อแบคทีเรียอยู่ในโรงพยาบาล ไม่มีใครอยู่เฝ้า น้องผู้ช่วยพยาบาลส่งภาพมาให้
คุณหมอป่วยเข้าโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อวานเย็นขอแอดมินตนเองหลังจากตรวจผู้ป่วยนอกตอนเช้าประมาณ30คน มีไข้สูง หนาวสั่น ปวดเมือยตามตัว ปวดหัวมาก อ่อนเพลีย กินไม่ได้ มาแล้ว 4วัน กินยาประคับประคองไม่ดีขึ้น จนทนไม่ไหวแล้ว จึงขอแอดมินตนเอง แล้วปรึกษาอายุรแพทย์ ตรวจเลือด เพาะเชื้อ ให้ยาต้านเชื้อหลังจากเห็นภาพคุณหมอนั่งบนเตียงคาสายน้ำเกลือ คุยโทรศัพท์กับพยาบาลห้องผ่าตัด จึงอยากให้หมอได้พัก บอกว่าจะคุยกับคนไข้ขอเลื่อนผ่าตัดไปก่อนดีกว่ามั้ย คุณหมอบอกว่าขอเวลาเตรียมตัว30นาที จัดแจงให้พยาบาลถอดสายน้ำเกลือออกแต่คาเข็มฉีดยาเอาไว้ เดินไปห้องผ่าตัดที่อยู่ในอาคารอีกหลัง ทุกคนในห้องถามว่าคุณหมอไหวมั้ย หมออมยิ้มนิดๆแล้วบอกว่าเอาเคสแรกมาเลยลงมือผ่าตัดผู้ป่วยสามราย ผ่าตัดในคอ ตัดต่อมทอนซิล ส่องกล้องตัดชิ้นเนื้อในกล่องเสียง ใช้เวลาสามชั่วโมงเศษข้อมือขวาติดป้ายสถานะผู้ป่วย ข้อมือซ้ายคาเข็มฉีดยาให้น้ำเกลือ เสร็จตอนบ่ายโมงพอดี เดินกลับหอผู้ป่วยไปเสียบน้ำเกลือฉีดยาต้านเชื้อต่อให้ครบ5-7วันนี่เป็นชีวิตจริง ไม่ใช่นิยาย ไม่ใช่ละคร
หน้าที่ของหมอ
เทวดาและนางฟ้าของคนป่วย
สุดยอดคุณหมอ
เรื่องราวดีๆ
ขอขอบคุณเรื่องราวดีๆที่มีให้เราได้อ่าน คุณหมอเป็นเทวดาและนางฟ้าของผู้ป่วยจริงๆค่ะ ถึงแม้จะป่วยอยู่ที่ก็นึกถึงชีวิตของผู้ป่วยอื่นๆ ขอชื่นชมจริงๆ ส่วนคุณหมอเองก็รักษาตัวเองให้หายเร็วๆนะคะ เป็นกำลังให้กับคุณหมอค่ะ นี่คือชีวิตจริง เรื่องจริงไม่ใช่นิยาย ไม่ใช่ละคร
ขอขอบคุณที่มาจาก: Arak Wongworachat
