เป็นเรื่องราวที่น่าประจับใจอีกหนึ่งเรื่องซึ่งขอชมในจรรยาบรรณของคุณหมอเนื่องจากนักกายภาพท่านหนึ่งได้แชร์เรื่องราวของคนไข้ที่หมดกำลังใจในการรักษา จนเขียนจดหมายไว้หัวเตียงว่า ไม่อยากรักษาแล้ว อยากกลับบ้านไปจบชีวิตที่บ้านเกิด แต่พอเจอวิธีรักษาจากคุณหมอถึงกับเปลี่ยนความคิด โดยระบุเรื่องราวว่า
Know case CA lung advance stage admit icu แอบเหลือบไปเห็นกระดาษใบนี้ที่หัวนอนคุณป้าที่สีหน้าวันนี้ดูแปลกไปกว่าทุกวันที่เราเจอ ..(ในใจทำเป็นไม่เห็น)ทักทายกันเหมือนทุกวันปกติ ..วันนี้ทำได้ดีขึ้น ลดoxygen support ไปเยอะจากปกติแค่ยืนย่ำเท้า วันนี้พาเดินไป10เมตรรอบเตียงนั่นแหละ เพราะสายยังระโยงระยางเยอะแยะ (ถ้าไม่เห็นกระดาษ ที่จริงก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะprogressในส่วนนี้)
มีรอยยิ้มกลับมาแล้วในใจตอนสั่นปอด จะชวนคุยอะไรดี จะเหมาะไม่เหมาะ ? คิดตลอดว่าจะปรับจูนยังไงให้ดีขึ้น?แต่ที่แน่ๆ คำว่า “เดี๋ยวก็หายแล้วนะคะ” คำนี้ไม่เคยพูดในคนไข้ipdเลย เพราะมันไม่มีอะไรแน่นอนเลยอะ หลังจบโปรแกรม ..พูดทิ้งไว้แค่คำว่า“กายภาพเช้านี้เรียบร้อยนะคะ ฝากออกกำลังกายบนเตียงเองเยอะๆน้า คนเก่งของหนู .. ”(ยกมือไหว้)คนไข้พยายามพูดกลับมา อ่านปากได้ว่า “ป้าเป็นคนเก่งของหนูเหรอ” รีบตอบกลับโดยไว “เก่งมากเลยแหละค่ะ” “และคุณป้าไม่ได้สู้คนเดียวนะ ทุกคนที่นี่กำลังสู้ไปด้วยกัน”สักพัก เอามือหยิบกระดาษ แล้วบอกเราว่างั้นป้าฝากหนูทิ้งไอนี่หน่อย (ยิ้มคู่)
เราคือความหวังและกำลังใจ
สุดยอดคุณหมอ
คนป่วยก็ต้องการกำลังใจนะคะ ไม่ว่าจะเป็นคนรอบข้างครอบครัวและคุณหมอที่รักษา ขอชมเลยนะคะว่าคุณหมอมีวิธีการคุยกับคนป่วยได้ดีมาก
ขอขอบคุณที่มาจาก: Suthapuch Boonchai
